Eén jaarToen ik de thema’s voor deze reeks (de balans na één jaar freelancen) bepaalde, vond ik dat ‘de nadelen van’ er zeker tussen moesten. Ook al kon ik op dat moment niet echt iets negatiefs bedenken. En zo is het ook echt wanneer je puur nadenkt over je werk, je dagschema, je vrijheid, de ontmoetingen, de teksten die je voor klanten schrijft en de tevreden en enthousiaste feedback. Voor de echte nadelen moet je wat dieper graven.

 

Lonely, lonely

Je werkt alleen, in je huis, aan je bureau. Dat is een groot verschil met de frivole groep collega’s waar je net vandaan komt en soms realiseer je je dat je te weinig sociaal contact hebt. Toch vind ik dat er net door je freelance werk veel ruimte vrijkomt (alleen al het wegvallen van het pendelen) om je leven te organiseren. Je vrienden zie je toch ‘na de kantooruren’ en die vrolijke boys ’n girls van je werk, die blijven wel plakken als het echte vriendjes werden. Dat ik in Denemarken zit, heeft een veel grotere impact op mijn sociaal contact dan het feit dat ik freelancer ben. Verder hou ik ervan om regelmatig in een cafeetje te gaan werken. Ik heb al gedacht om ook daarover een reeks te starten met telkens een review van de plek waar ik werkte. Lijkt jullie dat wat?

 

Financiële vanalles

Dat je financieel volledig op eigen benen staat en niet kan rekenen op een maandloon, maaltijdcheques, betaalde ziektedagen en dito vakanties… Het zorgt er wel voor dat je meer cijfert en rekent dan voordien en soms eens een nare zenuwkriebel in je buik krijgt. Tegelijk maakt deze realiteit dat je extra gemotiveerd bent om goed werk af te leveren en tevreden klanten te hebben. Want die keren dan naar jou terug, je bouwt een soort vertrouwensband op en ze rekenen steeds regelmatiger op je werk. In mijn vorige stukje bekende ik dat ik minder verdien dan voorheen, zeker als je de extra’s meerekent, maar dat mijn leven een pak handiger (en dus naar mijn gevoel ‘rijker’) geworden is.

 

Move your body, girl

Een echt probleem is het gebrek aan fysieke beweging. Ik heb een behoorlijke hekel aan sporten voor de sport – en nee, petanque is voor mij geen sport. Tegelijk fietste ik wel dagelijks naar mijn werk of het station, omdat ik een nog grotere hekel heb aan nutteloos autogebruik in de stad. Dat fietsen zorgde al snel voor meer dan tien kilometer beentjestrappen per dag. Maar ik sport dus alleen als het functioneel is: van punt a naar punt b.

Nu werk ik dus thuis en is mijn conditie ongeveer gelijk aan nul. En de lijn deint licht uit, al heb ik op dat vlak wat geluk met mijn genen – niet mijn verdienste at all. Maar toch. I hate it. Vooral dat gebrek aan conditie speelt mij parten. Ik denk dat ik me beter in mijn vel zou voelen als ik wekelijks eens zou gaan rennen of zo. Hier rond de lakes, tussen al die sportgekke Denen.

Dus ik moet goede voornemens maken. Moet. Moet.

Maar ik wil niet.

MOET.

 

Structuur en afleiding

Dat je zelf je werk bepaalt, betekent ook dat je voor structuur moet zorgen in je werkdag. Dat we kinderen hebben, helpt: die moeten op tijd op school zijn. Dus ik zit altijd vroeg aan mijn bureau. Ik maak ook gebruik van onafscheidelijke schriftjes met handgeschreven to-dolijstjes die ik elke dag vers maak. Dat helpt enorm om netjes mijn taken af te werken.

Maar soms ben ik helemaal stuurloos te veel tegelijk aan het doen, tussendoor afgeleid door f°cking Facebook, en nog zo van die worstelingen van de doorsnee freelancer. Al heeft, geef nu toe, iedereen wel eens een mindere werkdag. Het feit ‘niet werken = geen geld’, is wel behoorlijk motiverend. Al was dat bij ‘de Colruyt’ destijds ook wel het geval. Voor de insiders: ‘gewerkte tijd = betaalde tijd’. Haha, thank you, Colruyt, voor deze onvergetelijke werkethos!

Jep, ik ben uitgepraat over de nadelen. Zijn er volgens jou nog die ik vergeet? Laat gerust een reactie achter :).

En meteen was dit ook het laatste deel van de reeks Eén jaar freelancer: de balans. Thanks for reading!

Bron foto: gratisography (dat ben ik dus niet, met die ab fab sportoutfit :))