Na een fenomenaal lekker afscheidsfeestje met de fijne collega’s/vriendjes van m’n vaste job – een hele avond niets dan lachende smoelen – begon het grote avontuur.
Ik startte helemaal en echt op m’n eentje als freelance copywriter.
Na het weekend, op maandagochtend, moest ik dus niet de trein op, ging ik niet het kantoor binnen, dronk ik niet m’n driedubbele espresso en kletste niet met collega’s. Ik zou voortaan thuis werken en voor mezelf (en m’n eigen koffie) instaan.
Een week later lijkt die gigantische leegte er zelfs niet te zijn geweest. Ik ben ongelooflijk smooth overgestapt van een fulltime job als communicatie- en marketingmedewerker naar een bestaan als freelance copywriter, en dat heeft zo z’n redenen.
Reden 1 – Een topnetwerk
Je staat er niet altijd bij stil, maar alle mensen in je omgeving behoren tot je netwerk. Ook diegenen met wie je vroeger in de jeugdbeweging zat, de klasgenoten uit de middelbare school en de hogeschool, je ex-collega’s en de contacten die je tijdens je loopbaan opbouwde (en hoe meer ex-jobs je hebt, hoe groter die groep interessante mensen is). Zij hebben ook stuk voor stuk hun netwerk, hun job, hun zaakjes. En ze zijn allemaal super.
Zeer fijn extraatje bovendien: m’n voormalige bazen juichten het graag toe en schreven met plezier referenties die me wat verlegen maken. Thanks, jongens!
Reden 2 – Freelancers zijn cool
Ik merkte als werknemer dat het bijna altijd fijn samenwerken is met freelancers. Al had ik misschien het geluk dat ik telkens de juiste te pakken had. Maar toen ik met het idee rondliep om zelf te starten (de twijfelfase), ben ik gaan praten met een meisje dat exact doet wat ik nu ook doe. Ze was genereus met tips en na die – zwaar uitgelopen – avond fietste ik naar huis met vleugels. Dit zou wel eens kunnen lukken! Op dag 2 van mijn start werd ik door een andere freelancer gemaild: ‘Hey, ik heb hier wat te veel werk, zin in enkele opdrachten? Ik zag je bericht passeren op Facebook…’
Reden 3 – Social works like a charm
Want inderdaad. Toen ik mijn freelance-nieuwtje op Facebook gooide met de link naar mijn website kon ik nauwelijks m’n ogen geloven: zoveel enthousiaste en positieve reacties, likes en shares. Als een lopend vuurtje deed het nieuws de ronde en begon dat sweet netwerk de boodschap te verspreiden.
Zo ben ik dus gestart. Als een zondagskind.
Misschien toch een kleine bedenking in de marge: dit was nog maar mijn eerste week. Misschien valt het stil. Misschien blijft het goed gaan. Ik voel me alvast een ongelooflijke geluksvogel.